به نقل از رویترز، هرگاه اروپا با مشکلی مواجه می‌شود، همه به آنگلا مرکل – صدر اعظم آلمان -- رو می‌آورند تا موضوع را حل و فصل کند. اما وی معمولا تا دقیقه آخر هیچ اقدامی نمی‌کند. سرانجام نیز کمترین سعی ممکن را تنها برای حل مشکل انجام می‌دهد.
پس از رای غافلگیر کننده مردم انگلیس به برکسیت – خروج انگلیس از اتحادیه اروپا – تمامی چشم‌ها به برلین دوخته شده است تا راه حلی برای 27 عضو دیگر این اتحادیه پیشنهاد کند.
اما طبق معمول، مرکل – با تجربه‌ترین و قدرتمندترین رهبر در اروپا – منتظر زمان مناسب است. وی اجازه می‌دهد ابتدا زیردستانش مشکلات خود را با یکدیگر حل و فصل کنند. تا آن هنگام نیز مرکل برای تعطیلات تابستانی 3 هفته‌ای خود آماده می‌شود.
سران اروپایی از افزایش نارضایتی‌های مردم درباره آینده خود نگران است. به همین دلیل، آن‌ها خواستار ائتلافی قوی‌تر میان کشورهای این قاره شده اند. آن‌ها کمیسیون اروپا را به عنوان دولت این ائتلاف در نظر دارند. همچنین آن‌ها نیاز به سیاست‌های اقتصادی انعطاف پذیر دارند تا از اجرای سیاست‌های ریاضتی به سرمایه‌گذاری در "رنسانس صنعتی" برسند.
این در حالی است که هفته گذشته، ولفگانگ شویبله – وزیر اقتصاد آلمان – تمامی این درخواست‌ها و نیز نیاز به هرگونه محرک اقتصادی را رد کرد. وی همچنین بر لزوم بودجه متعادل پیشنهادی خود تا سال 2020 تاکید کرد. به باور وی، تا سال 2020، بسیاری از کشورهای اروپایی از برلین تقاضای وام بدون بهره خواهند کرد تا در بخش زیرساخت‌های خود سرمایه‌گذاری کنند.
وی همچنین معتقد است کشورهایی مانند آلمان که در توازن حساب جاری آن‌ها مازاد وجود دارد نباید با سرمایه‌گذاری در بخش دولتی به کشورهایی که کسری دارند کمک کنند.
علاوه بر این، به باور شویبله، افرادی که تصور می‌کنند می‌توان ائتلافی قوی‌تر میان کشورهای باقی‌مانده در اتحادیه اروپا تشکیل داد، فراموش کرده اند که مردم اروپا از اتحادیه ناراضی هستند. برکسیت به همین دلیل در انگلیس رای آورد. اکنون ملی گرایی و انتقاد از اتحادیه اروپا میان مردم اروپا در حال افزایش است.
شویبله که زمانی از اروپای فدرال سخن می‌گفت، اکنون معقتد است زمان آن رسیده که هرگاه کمیسیون اروپا نتواند به اندازه کافی در حل مسائل تاثیر گذار باشد، دولت‌های ملی مسئولیت‌های بیشتری را بر عهده بگیرند.
کلاوس رگلینگ – رئیس آلمانی صندوق نجات منطقه یورو – هفته گذشته گفت برلین و دیگر شرکایش باید برای مقاوم کردن یورو در برابر شوک‌های بازار اقداماتشان را افزایش دهند.
تجدید نظر در وام بانک‌های ایتالیایی و اجبار سرمایه‌گذاران به ضرر دادن پیش از تزریق پول تحت برنامه جدید اتحادیه اروپا برای احیای بانک‌ها، می‌تواند دقیقا شوک‌هایی که از اتحادیه اروپای پس از برکسیت انتظار داریم را نتیجه دهد.
رگلینگ خواستار کامل شدن اتحاد بانک‌های اروپایی به وسیله اتخاذ سیاست‌های بیمه‌ای پس از یک دوره‌ی گذار شد. وی همچنین ظرفیت بودجه محدودی را برای کاهش ضربه شوک‌های اقتصادی که تنها به برخی از کشورهای این اتحادیه وارد می‌آید به رسمیت شناخت. این در حالی است که شویبله با این پیشنهادها مخالف است. وی باور دارد برداشتن این گام‌ها تنها به خطرات بیشتر برای اقتصاد اروپا می‌انجامد.
در حالی که اکثر کشورهای اروپایی تنها بروکسل – مقر اتحادیه اروپا – را مقصر دانسته و از رای زنی برای حل مشکلات اقتصادی اروپا دست کشیده اند، آلمان به مناظره برای دستیابی به راه حل ادامه می‌دهد.
اگر ابتکار عملی در تغییر شرایط اتحادیه اروپا پس از خروج انگلیس از آن صورت نگیرد، این اتحادیه بسیار آسیب پذیر خواهد شد و هر ضربه دیگری مانند حمله گروه های تروریستی، ناکارآمدی بانک‌های ایتالیایی و یا افزایش دوباره مهاجرت به این قاره می‌تواند برای این اتحادیه خطرات جدی به دنبال داشته باشد.