تحقیر مردم افغانستان و پاکستان توسط شیخ بزرگ وهابی

عبد العزیز بن عبد الله بن محمد بن عبد اللطیف آل الشیخ، از نوادگان عبدالوهاب (موسس فرقه وهابیت) از سوی شاه عربستان به مقام مفتی عام و اعظم وهابیون عربستان سعودی و رئیس هیات کبار علما عربستان منصوب که مساوی یک وزیر کابینه دولت عربستان است.

او سردسته صادرکنندگان فتواهای عجیب، مسخره و مشکوک مفتی های وهابی است که ممانعت از هر نوع حرکت و تفکر مضر برای رژیم صهیونیستی، از ویژگی اساسی تمام فتواهای او است. وی اخیراً با تحقیر مردم افغانستان و پاکستان اظهاراتی بر زبان رانده که نمایانگر عمق نگاه دولتمردان وهابی نسبت به اتباع این دو کشور می باشد.این مفتی اعظم چنین گفته:
بسم الله الرحمن الرحیم
"زمانی که (خداوند) آنان را نجات داد دوباره به ناحق ستم ورزیدند. به آنها گفتیم ای مردم! این سرکشی شما بر علیه خودتان است چرا که کالای زندگی دنیوی همین است. پس از آن است که بازگشتتان به سوی ماست و ما شما را از آنچه که بر آن واقف نیستید باخبر خواهیم کرد. صدق الله العظیم"
در این برهه حساس کنونی، مملکت سعودی و پادشاهان و علمای آن، تنها انسان های صادق و ثابت قدمی هستند که از مسلمانان سراسر جهان دفاع می کنند. اما متاسفانه بقیه مسلمانان، آن گونه که شایسته است به وظیفه خود عمل نکردند. ناسپاسی مردم افغان یک نمونه واضح است. بنده دارم می بینم که از دیر زمانی تا کنون در یک حالت ترحم انگیز زندگی می¬کرده اند. تا همین اواخر در جهنمی زندگی می کردند که در آن "اگر کمک می طلبیدند، با آبی همچون مس گداخته به فریادشان رسیدگی می شد." سربازان شوروی آنان را کشته و آواره نمودند و جز "مشتی اراذل و اوباش" از آنان باقی نماند. اما خداوند سبحان آنان را با دستان عربستان یاری نمود چرا که تنها آرزوی عربستان دفاع از برادران مسلمانشان بود و اگر یاری عربستان نبود، حتما به هلاک می رسیدند. خود افغانها به جهاد در راه خدا برضد کمونیستها اهمیتی نمیدادند اما رحمت خادم حرمین شریفین به دادشان رسید. ولیکن دیدیم که از مملکت عربستان روی برگرداندند و "اصحاب میسره" شدند بلکه شایسته است که بگوییم تبدیل به "اصحاب مشأمه" شدند. خداوند سبحان نیز گفته است "کسانی که به آیات ما کافر شدند همان اصحاب مشأمه هستند." جواب کار نیک ما را با نیکی ندادند. خداوند فرموده است "اگر سپاس گزارید نعمتتان را افزون می کنیم و اگر کافر شوید بدانید که عذاب من شدید است." صدق الله العظیم. پس ای مسلمانان سپاسگزاری و جواب نیکی را دادن چیست؟ حداقل این که نام فرزندان خود را به نام پادشاهان سعودی بگذارید. اما افاغنه ابا کردند و عصیان نمودند و از حکومت طالبین دین خدا خارج شدند و با صلیبی ها همکاری کردند. درحالیکه خداوند سبحان گفته است که "در راستای نیکی و پرهیزکاری همکاری کنید نه در راستای گناه و دشمنی" پس آنان منافقند و در حدیثی از ابی هریره رضی الله عنه داریم که می گوید: منافق سه نشانه دارد. اول اینکه اگر سخن بگوید دروغ است. دوم اینکه اگر وعده دهد خلف وعده می کند. سوم اینکه اگر امین دانسته شود خیانت می کند. پس خشم خداوند بر آنان باد. خداوند سبحان می گوید: "گفت برو که سرنوشت تو از زندگی، آن است که هرکس به تو رسید به او بگویی به من دست نزن" خداوند آنان (افغان ها) را لعنت کرده و وضع اسف بارشان نیز دلیلی است بر ادعای من. باید توبه نصوح کنند که خداوند آمرزنده و مهربان است.
پاکستانی ها هم شریک این جرم هستند. از روز روشن تر است که آنها مدیون مملکت سعودی هستند. آنها را چه به عربستان که آغوش خود را برای آنها باز نمود تا زمینی سرسبز بیابند و کارگران شان در آن وارد شوند و کنیزکان شان را به آن صادر سازند. از نعمت خداوند و مملکت بود که شکم های شان سیر شد وگرنه به خاطر گرسنگی در معرض مرگ و هلاک بودند.عجیب است که به نعمت پروردگارشان کافر شدند و من فکر می کنم آنها منافقند و خداوند جل و علا نیز گفته است که "به دلیل این است که ایمان آوردند سپس کافر شدند پس به قلب هایشان قفل زده شد و دیگر نمی فهمند." صدق الله العظیم. وقتی که مملکت دستانش را به سوی آنها دراز کرد پشت ما را خالی کردند و زمانی که خطر دست درازی صفوی ما را تهدید می کرد آن پارلمان کافر از ارسال سرباز برای یاری سرزمین حرمین شریفین امتناع ورزید. دیگر شایسته نیست که نام پایتخت آنان را اسلام آباد بنامیم. بعضی از علمای پاکستانی مثل مولوی فضل الرحمن هم سکوت شان در گذشته منجر به این شد که اکنون مبتلا به مرض نفاق شوند و رو در روی مولانا سمیع الحق قهرمان بایستند. من که دیگر امیدی به هدایت افغان ها و پاکستانی ها ندارم چرا که عذاب بر آنها نوشته شده است. "شیطان به شما وعده فقر داده و دستور به فحشا و زشتی می دهد در حالی که الله به شما وعده آمرزش و نیکی می دهد چرا که خداوند واسع و دانا می باشد." صدق الله العظیم.