قرار بود برنامه‌های مین روبی افغانستان که برای احیای اقتصاد این کشور حیاتی است، در سال ۲۰۱۳ به اتمام برسد و حالا تنها نزدیک به چهار پنجم خاک افغانستان از وجود مین پاکسازی شده است. آهسته بودن برنامه‌های مین روبی باعث شد که مهلت تعیین شده توسط جامعه بین‌المللی ده سال به تأخیر انداخته شود و حتی این هدف نیز برای افغانستان که یکی از کشورهای با بیشترین زمین‌های مینگذاری شده در سطح جهان است، بلندپروازانه به نظر می‌رسد. محمد شفیق یوسفی، رئیس اداره انسجام مین روبی حکومت افغانستان گفت: «به هر اندازه که زمین‌های مینگذاری شده دیرتر پاکسازی شود، به همان اندازه هزینه بشری آن بیشتر است.» او افزود: «این مین‌ها مردم را کشته و مجروح می‌سازند، از پیشرفت اقتصادی، سرمایه‌گذاری و توریسم جلوگیری می‌کنند، زمینه‌های امرار معیشت مردم را آسیب می‌زنند و ترس روانی ایجاد می‌کنند که تا زمان پاکسازی این زمین‌ها از وجود مین، این ترس ازبین نمی‌رود.» به گفته ملل متحد، نزدیک به ۶۰۰ کیلومتر مربع از میدان‌های جنگی و زمین‌های مینگذاری شده باید پاکسازی شوند که این مناطق شامل سه هزار محله است و ۱۵۷۰ اجتماع محلی از آن متاثر شدهاند. کمک‌های بین‌المللی برای مین روبی در افغانستان در سال ۲۰۱۶ میلادی ۲۲میلیون دلار تعیین شده است که به گفته مقامات ملل متحد، فقط بخشی از ۸۵ میلیون دلار مورد نیاز است.