گویا در نشست اخیر سران ناتو و ارگ نشینان در وارسا، عبدالله و اشرف غنی و نیز هیات عالی رتبه ی همراه شان به رغم تمام تلاش ها در رو به بهبود نشان دادن اوضاع نتوانسته اند چندان که باید و شاید نظر مساعد و مثبت فرماندهان نظامی و رهبران سیاسی غربی را به خود جلب و جذب نمایند و به ناتو اطمینان خاطر ببخشند لذا...
لذا در فاصله ی چند روز از بازگشت ارگ نشینان از پولند به افغانستان، رییس جمهور که به یکباره از خواب غفلت بیدار شده است جلسه ای اضطراری تشکیل می دهد و طی آن انتقادات تند و تیزی حواله ی وزیر نالایق و ضعیف معارف می نماید که تا پیش از نشست بروکسل می بایست برنامه و معمولات دقیق و آمارهای رسمی و مستندی از مکاتب، محصلان و معلمان تهیه و تنظیم گردد.
پیش از این در فواصل و به بهانه های مختلف و متعدد، درخصوص بیداد فساد در وزارت معارف و تبعیض های گسترده نسبت به محصلان و مناطق دور افتاده اعم از مکاتب خیالی، معلمان و محصلان خیالی و مفقود شدن هزینه های تحصیلی در کانال های دیگر، قلم فرسایی و گمانه زنی شده بود اما راه به جایی نبرد چون رییس جمهور تکلیفی بر خود نمی دید و اجباری در ارگ وجود نداشت.
اینک نه فکر کودکان و نوجوانان مستعد بازمانده از تحصیل، نه رسیدگی به وضع معاشات خیالی و فساد تاسف بار در این وزارت حساس و حایز اهمیت و نه ساماندهی به وضعیت نامناسب و نامطلوب معلمان، فشاری بر اشرف غنی وارد نساخته بلکه شرط و شروط های بروکسل است که از جانب رییس جمهور به وزیر معارف اولتیماتوم می دهد!
وزارت معارف وزارتی است که متاسفانه علیرغم تمام حساسیت و اهمیت فوق العاده ی خود، همواره یکی از جنجالی ترین و مفسده آمیز ترین وزارتخانه ها بوده است و چه در زمان غلام فاروق وردک چه در زمان اسدالله حنیف مورد انتقادات تند و تیز و البته برحق نهادهای مدنی، مردم ملکی و حکومت بوده است و نتوانسته به وظایف خود بدرستی عمل کند.
ارایه ی گزارش های غیر واقعی و کذب از وجود بیشمار معلم و محصل و مکتب در ولایات مرزی و مرکزی و کوهستانی که بیش از نیمی از آنان خیالی و غیرواقعی است توأمان با صرف هزینه های معارف کودکان و تحصیل آنان در مصارف شخصی توسط افراد معلوم الحال، روز بروز بیشتر مردم ملکی را از این وزارت دور و نسبت به تحصیل کودکان بی باور می کند.
درحالی بار استجواب و استنطاق در نشست آتی سران ناتو در بروکسل بر روی شانه های حنیف گذاشته شده و اشرف غنی فشار وارده بر خود را به سمت وزیر معارف هدایت می کند که حتی با وجود جلب نظر غرب نیز نمی توان تا یک سال آتی و در این فرصت کوتاه باقی مانده به همه ی کم و کاستی ها و فساد در معارف ساماندهی و رسیدگی کرد.