چندی قبل، حکمت‌خلیل کرزی، معاون سیاسی وزارت امور خارجه، در سفری به مسکو با مقام‌های آن‌کشور در ارتباط با تجهیز نیروهای هوایی کشور دیدار و گفتگو داشت. روس‌ها تمایل به همکاری در دو بخش در افغانستان دارند. بخش نخست با دولت افغانستان و در بخش دوم با طالبان و فرماندهان محلی در شمال. زیرا آنان می‌پندارند که طالبان به‌دلیل جنگ با گروه داعش، باید تجهیز و تأمین مالی شوند. از آن‌جایی که حکومت افغانستان، خواهان روابط نیک و جلب همکاری همه کشورها است، مسکو نباید مخالفان حکومت افغانستان را حمایت کند. زیرا، کمک روسیه به مخالفان و تفنگ‌داران غیرمسئول، در تقویت آنان علیه حکومت نیز نقش بارزی بازی خواهدکرد و جنگ در افغانستان را شدت خواهد بخشید. چندی قبل، ضمیر کابلوف، نماینده ویژه‌ی روسیه در امور افغانستان، اعلام کرده بود که بهخاطر تهدید داعش، مسکو با طالبان در ارتباط است. این خبر با واکنش‌ها و سروصداهای زیادی مواجه شد. کمی بعداز نشر آن خبر، سفیر روسیه آن را تکذیب کرد. افغانستان به‌دلیل موقعیت استراتژیک خود و بهخاطر تهدیدات جدی توسط گروه‌های تروریستی برای روسیه، از اهمیت ویژه‌ای برخودار است. همچنین، روسیه هراس از نفوذ نیروهای داعش در شمال افغانستان دارد و این مساله را تهدیدی جدی علیه کشورهای آسیای میانه می‌داند. به‌همین خاطر، بعد از آن‌که در سال گذشته، داعش با انتشار یک ویدئویی از موجودیت و فعالیت خود در افغانستان خبر داد، روس‌ها یک‌سری مانورها را در مرز افغانستان و تاجیکستان انجام دادند که گفته می‌شود بیش‌از دوهزار نیروی تازه و چندین چرخبال و چند جت جنگی را در این مرز مستقر کرده‌اند. در ضمن، در زمان سقوط کندز، سروصداهای تاییدنشده‌ای وجود داشت که ملامنصور، رهبر سابق طالبان با ولادیمیر پوتین، در یک مرکز نظامی در تاجیکستان دیدار داشته است. روس‌ها از دو مساله در افغانستان هراس دارند. نخست: از تشدید ناامنی‌ها و نفوذ بیشتر داعش. دوم: از کشت و افزایش مواد مخدر. زیرا مواد مخدر، از طریق آسیای میانه و روسیه، به کشورهای اروپایی و مناطق دیگر قاچاق می‌شود. به این لحاظ، در سال‌های نخست حضور ناتو در افغانستان، مسکو نقش همکاری اطلاعاتی در بُعد امنیتی و مبارزه با قاچاق موادمخدر با نیروهای آمریکایی و ناتو داشت. روسیه به‌دلیل شناخت و اهمیت ژئوپولتیکی افغانستان، توجهی جدی در روابط خود با این کشور دارد. به این لحاظ، مسکو باید همکاری‌های خود با دولت مرکزی افغانستان را ادامه دهد و از حمایت سایر گروهها و نیروها بپرهیزد. چندی قبل نیز، مسکو ده‌هزار قبضه «کلاشینکوف» را به نیروهای ارتش کمک کرد و گفته می‌شود که براساس توافق ناتو و مسکو، روسیه ۶۳بال چرخبال ام‌آی ۱۷ را به افغانستان تحویل داده و براساس صندوق ایجادشده میان مسکو و ناتو، تجهیزات این چرخ‌بال‌ها را نیز تهیه می‌کند. همچنین، سال قبل، عبدالرشید دوستم، به مسکو سفر کرد و در این سفر، مسکو خواهان تهیه فهرست نیازهای کابل در امر مبارزه با تروریسم شد. که از جمله خواسته‌های کابل، بالگرد «MI 35»، تانک، راکت‌انداز و انواع تسلیحات بود. کابل و مسکو از سال ۲۰۱۲ به این‌سو توافق‌نامه‌ای مبنی بر آموزش نیروهای افغان دارند که تاکنون بیش از ۳۰۰ تن از نیروهای امنیتی را مسکو در بورس‌های کوتاه‌مدت و درازمدت آموزش داده است. ضمناً کابل و مسکو توافق کرده‌اند کمیته‌هایی را برای همکاری‌های فنی نظامی ایجاد کنند و در نتیجه تلاش‌ها را برای مبارزه بین‌المللی با تروریسم افزایش دهند. معصوم ستانکزی، سرپرست سابق وزارت دفاع در سفری به مسکو، در حاشیه کنفراس بین‌المللی امنیتی مسکو با وزیر دفاع روسیه دیدار کرده بود و در رابطه با ادامه همکاری‌های نظامی مسکو بحث شده بود. سال گذشته نیز اشرف غنی به مسکو رفت و با ولادیمیر پوتین دیدار کرد. در این دیدار، آنان روی موضوعات تهدید داعش وسایر موارد صحبت کرده بودند. از زمان آغاز به‌کار حکومت وحدت ملی، روابط کابل و مسکو شاهد دور تازه‌ای شده است. روس‌ها تمایل دارند که در بخش امنیتی همکاری داشته باشند و برای تضعیف گروه ترویستی داعش همکاری کند. روسیه هراس دارد که تشدید ناامنی در شمال، مرزهای کشورهای آسیای میانه را تهدید خواهدکرد و به این لحاظ، تمایل دارد که با فرماندهان محلی نیز ارتباط برقرار کند. قدرت‌مندشدن نیروهای امنیتی کشور از گسترش ناامنی در کشور جلوگیری می‌کند و افزون برآن، از افزایش کشت موادمخدر و قاچاق آن به مرزهای کشورهای آسیای میانه مانع می‌شود. جلوگیری از قاچاق موادمخدر، بدون شک هدف روسیه در افغانستان می‌باشد.