"مایکل فلین"، مدیر سابق آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا در دوره
ریاست جمهوری باراک اوباما، تئوریسین و نویسنده کتاب تحت عنوان: میدان جنگ؛ چگونه
می توانیم جنگ جهانی را علیه اسلام افراطی و متحدین آن ببریم؟، با "اسد درانی" رئیس
سابق سرویس اطلاعاتی پاکستان(ISI) یکی از معماران اصلی سیاست مجاهدین پاکستان در
افغانستان گفت و گو کرد.
ژنرال "مایکل فلین" با اشاره با حمایت پاکستان از
گروههای تروریستی و پیامدهای خطرناک آن گفت: امریکا بر اثر بی ثباتی ایجاد شده از
سوی گروههای افراطی، درباره سقوط پاکستان بسیار نگران است و گمان می کند که اگر این
کار صورت گرفت(پاکستان سقوط کند) با مشکل بزرگی مواجه خواهد شد." فلین" گفت: جمعیت
پاکستان پنج برابر جمعیت افغانستان است به همین دلیل ما در اثر جنگ افغانستان از
غرق شدن پاکستان در تروریسم بیشتر نگرانیم. ژنرال "درانی" در پاسخ ژنرال فلین گفت:
اظهار نگرانی برای پاکستان به این دلیل است که حمایت و دلهای مردم را از آن خود
کند؛ ولی تأکید می کنم که امریکا و پاکستان اهداف جداگانه ای در افغانستان دارند.
ژنرال "فلین" گفت: مطمئنا پاکستان بازی دوگانه می کند. چون منافع امنیت ملی پاکستان
با منافع ملی امریکا در تضاد می باشند. وی اذعان داشت: بله. هم امریکا و هم ISI
بخاطر منافع ملی خود از گروهها مختلف افغانستان حمایت می کنند. متاسفانه این منافع
خیلی خودخواهانه می باشند. ما شاهد دو برابر شدن آمار گروههای افراطییون اسلامی در
منطقه هستیم. این گروهها مانند ویروس های بیولوژیکی در حال خارج شدن از کنترل می
باشند. ما با برخی متحدین مشترک، نقاط مشترکات داریم ولی به هرحال اجازه نخواهیم
داد وضعیت استعماری افغانستان چنانچه در این کشور حاکم است دوام یابد. ما باید
اعتماد بین مردم منطقه را احیا کنیم که بتوانیم کمک شان کنیم. ما عقب نمی کشیم و
نمی خواهیم میدان را برای آنان رها کینم.
ژنرال درانی فرمانده سابق ISI نیز
پذیرفت که منافع امریکا و پاکستان در افغانستان تنها در هنگام جنگ با شوروی سابق
مشترک و موازی بود. ولی با خروج نیروهای شوروی از افغانستان هر دو کشور امریکا و
پاکستان راههای جداگانه ای را در پیش گرفتند. وی افزود: امریکا و پاکستان از 11
سپتامبر 2001 به این سو با هم متحد نیستند. طالبان محصول حمله امریکا به افغانستان
بعد از حمله 11 سپتامبر می باشد. حضور نظامی امریکا در افغانستان باعث نگرانی خیلی
از کشورهای منطقه از جمله پاکستان است. به این معنی که این حضور نظامی باعث بی
ثباتی منطقه و افغانستان است. طالبان طوری دیده می شوند که در مقابل اشغال خارجی می
جنگند. در یک گزارش روزنامه نیویورک تایمز آمده بود یک سوم افغانان با طالبان
همدردی دارند. به گفته ژنرال درانی، کشورهای منطقه احمق خواهند بود که به این موضوع
توجه ننمایند. حتی اگر نیروهای امریکایی از منطقه خارج شوند، افغانستان و پاکستان
به عنوان همسایه یکدیگر، با هم زندگی خواهند کرد. رئیس سابق ISI در پاسخ به این
پرسش که پس چرا پاکستان به نام دشمنی با تروریسم از امریکا میلیاردها دلار بدست
آورده؟ گفت: پاکستان باید این کمک ها را می گرفت چون به خاطر جنگ ناکام با تروریسم
زیان های زیادی دیده است و اقتصاد پاکستان از بین رفت ولی در عین حال گفت که این
دلارها، پاکستان را برای تغییر سیاست خود و سودا بر سر منافع ملی مجبور نخواهند
کرد.
پدیده طالبان در سال 1995 میلادی در اثر جنگ های داخلی افغانستان با کمک
سرویس های اطلاعاتی امریکا، انگلیس، عربستان و پاکستان خلق شدند."بی نظیر بوتو"
نخست وزیر فقید پاکستان به این امر اعتراف داشت و گفته بود که در تشکیل طالبان،
پاکستان تنها نبود بلکه این کشور فقط نقش مجری بود. فکر تشکیل طالبان از سوی امریکا
و انگیس بود و عربستان سعودی نیز کمک مالی در این پروژه داشت.
به گزار ش
الجزیره، با مرور حوادث و رخدادهای اخیر در یک ماه گذشته، از جمله عدم کمک مالی
آمریکا در فروش جنگنده های اف-16 به پاکستان ، اظهارات مقامات دو کشور در خصوص حمله
آمریکا به مخفیگاه اسامه بن لادن و جدال در پرونده شکیل آفریدی، ابراز تردید
واشنگتن درباره مسمومیت نماینده سازمان سیا (ایستگاه اسلام آباد) در پاکستان، سوءظن
آمریکا به مبارزات ضدتروریستی پاکستان و عدم نتیجه گیری در مذاکرات صلح افغانستان،
نگرانی آمریکا از افزایش تسلیحات هسته ای پاکستان و...، مشاهده می شود که روابط
دوجانبه پاکستان و آمریکا در حال حاضر روزهای بسیار سردی را طی می کند. همچنین
انتشار برخی از گزارش ها در رسانههای پاکستان و آمریکا و اظهار نظرهای مقامات ارشد
سیاسی دو کشور نشان می دهد که سطح نقاط سوء ظن و بی اعتمادی بین دو کشور افزایش
یافته است.
کارشناسان سازمان اطلاعاتی آمریکا (CIA) معتقدند که پاکستان در حال
انجام یک بازی دوگانه در منطقه است. از سویی، از نقش آمریکا در منطقه حمایت می کند
و از سوی دیگر به حمایت پایدار از طالبان اصرار می ورزد. البته، مقامات پاکستانی
این اتهامات را همواره تکذیب کرده اند، با این حال برخی از کارشناسان سیاسی بر این
باورند که ایفای نقشی دوگانه از سوی اسلام آباد ضروری و لازمه سیاست خارجی پاکستان
است چراکه تمام منافع اسلام آباد و واشنگتن در منطقه به یکدیگر گره نخورده است و
همواره تفاوت هایی معنادار و اساسی در منافع دو کشور وجود دارد. از این رو، به نظر
می رسد که سطح روابط دوجانبه اسلام آباد و واشنگتن و فضای بازگشت اعتماد متقابل در
آینده با ابهام و فراز و نشیب هایی روبرو است.