او بیان داشت که پاکستان در نشست چهار جانبه کتبا تعهد نموده بود که اگر گروه طالبان حاضر به گفتگو با حکومت افغانستان نشود از گزینه نظامی استفاده می کند. روز پنچ شنبه در حاشیه نشست روسی در لندن رئیس جمهور غنی یکبار دیگر از عملکرد پاکستان در قبال گروه های مخالف مسلح دولت افغانستان انتقاد کرد. رئیس جمهور بیان داشت که نیروهای امنیتی افغانستان رهبران طالبان پاکستانی را مورد هدف قرار داده است اما دولت پاکستان حتی یکبار گزارش از هدف قرار دادن گروه طالبان و شبکه حقانی منتشر ننموده است. جانب پاکستان واکنش در مورد سخنان رئیس جمهور غنی نشان نداده است اما، سخنگوی وزارت امور خارجه پاکستان از دور پنجم گفتگوی چهار جانبه سخن به میان آورده است. او زمان دقیق دور پنجم گفتگوی چهار جانبه صلح را مشخص نکرده است اما گفته است که در ماه جاری میلادی دور پنجم گفتگوی چهار جانبه صلح برگزار خواهد شد.
در زمان حکومت حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین افغانستان روابط کابل-اسلام آباد هر روز به تیرگی می گرایید اما زمانی که رئیس جمهور غنی قدرت سیاسی را به دست گرفت تحول در روابط میان دو کشور به وجود آمد. رئیس جمهور غنی بیش از یکسال به شکل متواضعانه به پاکستان رجوع کرد تا این کشور را متقاعد سازد که رویکرد خود را قبال افغانستان و گروه های مخالف مسلح دولت افغانستان تغییر دهد و این گروه را به پای میز گفتگوی صلح بکشاند. شاید بتوان گفت که نتیجه تلاش های رئیس جمهور غنی برگزاری چهار دور نشست چهار جانبه گفتگوی صلح میان چهار کشور افغانستان، پاکستان، ایالات متحده آمریکا و چین بوده است. در دور چهارم نشست چهار جانبه تاریخ گفتگوی چهار جانبه گفتگوی رو در رو میان حکومت افغانستان و گروه های مخالف مسلح دولت افغانستان اعلان شد. هر دو کشور از گروه های مخالف مسلح دولت دعوت به عمل آورد تا در نماینده با صلاحیت خود را معرفی نماید. گروه طالبان اما، از گفتگو با حکومت افغانستان ابا ورزید و پیش شرط های به منظور آغاز گفتگو ارائه نمود.
رد دعوت گفتگوی صلح از سوی گروه طالبان آغاز دور جدید روابط کابل-اسلام آباد را رقم زد. حکومت افغانستان برای چند مدت واکنش از خود نشان نداد. ظاهرا منتظر اقدام نظامی حکومت پاکستان علیه گروه های مخالف مسلح دولت افغانستان بود. زمانی که رویداد خونین در کابل اتفاق افتاد و افکار عمومی بر رئیس جمهور غنی فشار وارد نمود او از عملکرد پاکستان انتقاد کرد. او حتی سخن از شکایت از پاکستان به شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز به میان آورد.
در ایالات متحده آمریکا نیز انتقاد از پاکستان افزایش یافته است. در تازه ترین مورد باب کورکر، سناتور جمهوری خواه از ایالت تنسی که مسئول کمیته روابط خارجی سنای ایالات متحده آمریکا است مانع استفاده کمک آمریکا برای خرید هشت طیاره جنگی 16-F برای پاکستان شد. او بیان داشت که پاکستان می تواند بدون کمک مالی ایالات متحده آمریکا طیاره جنگی را با قیمت 700 میلیون دالر خریداری نماید نه با قیمت 360 میلیون دالر. او گفته است که شبکه حقانی دشمن شماره یک ایالات متحده آمریکا و افغانستان به شمار می رود و در صورت کمک به پاکستان را افزایش خواهد داد که این کشور عملیات را بالای شبکه حقانی انجام دهد. صداهای مخالفت که علیه پاکستان در ایالات متحده آمریکا بلند می شود امری تازه نیست. اما با توجه به اینکه برد و باخت آمریکا در جنگ افغانستان به یک مسئله مهم تبدیل شده است رویکرد های همانند باب کورکر، سناتور آمریکا دارای اهمیت اساسی می باشد.
در هفته های آینده جان نیکسون فرمانده جدید نیروهای ناتو در افغانستان از وضعیت امنیتی و جنگ در افغانستان گزارشی به سازمان ناتو و ایالات متحده آمریکا ارائه خواهد داد. به احتمال زیاد گزارش او امیدوار کننده نخواهد بود. زیرا، وضعیت امنیتی نسبت به گذشته وخیم تر شده است. گزارش او به احتمال زیاد روی تصمیم اوباما مبنی بر کاهش و عدم کاهش نیروهای آمریکایی در افغانستان تأثیر خواهد گذاشت. همه این موارد فرصت برای حکومت افغانستان ایجاد می کند تا از وضعیت به نفع کشور استفاده نماید و از ایالات متحده آمریکا بخواهد که فشار بیشتری بر پاکستان وارد نماید تا این کشور یا به شکل صادقانه و قاطعیت عمل نموده و گروه های مخالف مسلح دولت را به پای میز مذاکره بکشاند و یا اقدامات نظامی را روی دست گیرد.
رئیس جمهور غنی در ششم ثور، در نشست فوق العاده با نمایندگان مجلس تعریف از دشمن نیز ارائه داد. او برخی از گروه طالبان را دشمن مردم افغانستان خواند. مقید کردن برخی از گروه طالبان گویایی این مسئله است که رئیس جمهور غنی همچنان چشم امیدی به گفتگوی صلح با برخی از گروه طالبان دارد. از طرف دیگر او شبکه حقانی را دشمن مردم افغانستان خواند. این در حالی است که شبکه حقانی اکنون بخش از گروه طالبان محسوب می شود. رئیس شبکه حقانی معاون رهبر کنونی گروه طالبان است. بسیاری ها بر این باور است که آوردن شبکه حقانی در گروه طالبان کار نهاد های نظامی پاکستان بوده است. همین مسئله گفتگو و مصالحه با گروه طالبان را در وضعیت سخت و دشوار قرار می دهد. زیرا، تفکیک میان کسانی که خواهان گفتگو و مصالحه است و کسانی که خواهان ادامه جنگ است را دشوار می کند. قرار گرفتن شبکه حقانی در گروه طالبان به معنی این است که دو طرف بر سر استراتژی شان در مورد افغانستان به تفاهم رسیده است. به عبارت دیگر، گروه طالبان و شبکه حقانی بر تداوم جنگ در افغانستان تصمیم مشترک گرفته است. از این جهت، می توان گفت که اکنون دیگر مسئله صلح و گفتگو میان گروه طالبان مطرح نیست بلکه مسئله اصلی برای آن ها چگونگی تداوم جنگ و ویرانی و بربادی کشور است.
قرار گرفتن شبکه حقانی تحت رهبریت گروه طالبان تا حدودی گفتگو و مصالحه با حکومت افغانستان را از روی میز گروه طالبان برداشته است. به همین خاطر، حکومت افغانستان به جای تلاش برای کشاندن گروه طالبان به میز مذاکره بهتر آن است که از تمام نیرو برای سرکوب این گروه استفاده نماید و یا به جای صرف انرژی در پروسه صلح تلاش های بین المللی خود را برای فشار بیشتر بر پاکستان به خرج دهد.
در پایان باید گفت که حکومت افغانستان همانند حکومت قبلی یکبار دیگر از عملکرد پاکستان انتقاد می کند و در جانب مقابل سخن از گفتگوی چهار جانبه صلح به میان می آورد. حکومت افغانستان به انتقاد خود ادامه خواهد داد و یا اینکه وارد بازی خواهد شد که پاکستان خواهان آن است گذشت زمان ثابت خواهد ساخت اما اکنون ظرفیت های وجود دارد که می تواند فشار ها را بر پاکستان افزایش دهد.